Eylul en Nayira spelen hun eigen verhalen

Alles is mogelijk 
Nayira wist al voordat ze aan de proefles in groep 5 meedeed dat ze op theaterles wilde. Al vond ze het in het begin ook best spannend. “Ik vind het leuk dat in theater alles mogelijk is. Alsof je in een fantasiewereld leeft. Ik kan alles doen wat ik in mijn hoofd bedenk, zoals het gebruik van magie. Dat geeft me een blij gevoel. Of monsters die ik in het echt heel eng vind, daar kan ik bij theater gewoon mee spelen.”

Iedereen doet mee 
Eylul vond meester Bart meteen leuk. “In de les doen we vaak gekke dingen zoals een vechtscène. Dat hoort er gewoon bij. Iedereen doet mee en daarom durf je het. Daardoor ben ik nu niet meer verlegen. Eigenlijk ben ik nu wie ik altijd al was maar nooit durfde te laten zien. Want ik was altijd al een beetje gek,” lacht ze. “Ik word er blij van als je kunt doen wat je wilt. En in de les moeten we heel vaak lachen.”

Nayira kan haar emoties goed kwijt tijdens de lessen. “Ik had een keer ruzie met iemand en kwam heel boos de les in. Toen ik ging spelen werd ik steeds blijer en gingen mijn gedachtes weg. Na de les was ik helemaal opgevrolijkt.”

Veel complimenten 
Ze vinden het allebei fijn dat meester Bart veel complimenten geeft. “Ik voel me dan trots,” vertelt Nayira. “Mijn sterke punt is dramatisch doen. De meester zegt dat ik dat goed kan.” Elyluls’ sterke punt is dat ze zich goed kan focussen. Daar heeft ze ook op school veel aan.  

Als ze naar de middelbare school gaan willen ze doorgaan met theater spelen. “Mijn moeder zegt dat ik dan misschien bij Hofplein mag,” zegt Nayira. Eylul wil later het liefst zangeres worden. Haar moeder vindt dat geen echt werk daarom heeft ze nu besloten om rechter te worden. “Dan heb ik ook wel iets aan mijn theaterervaring,” zegt ze wijs.