Schilder je mee op Koningsdag met Moos

Wie goed doet, goed ontmoet. Dat is het motto van Moos (64) en zijn leidraad in het leven. Hij hoeft daar niets voor terug want hij krijgt er zelf positieve energie van.Het kenmerkt de ongelofelijke veerkracht van de man die diepe dalen in zijn leven heeft gekend. Nu voelt hij voornamelijk dankbaarheid. En dat geldt in het bijzonder voor het feit dat hij met 'Schilder je mee?' onderdeel mag zijn van de route die het Koninklijk paar op Koningsdag aflegt in Rotterdam. “Ik krijg kippenvel van deze kans!”

Voor anderen
Moos leerde Peggy (van Mosselaar, projectleider Kwetsbare ouderen) en Mart (Bechtold, kunstenaar en docent) van Schilder je mee? kennen bij zorginstelling Aafje waar hij vrijwilliger was. De moeder van Peggy deed daar vaak mee aan de dagbesteding. “Moos was heel betrokken bij de bewoners,” weet Peggy. “Tijdens de covid-periode bracht hij soep naar mijn moeder.” Zelf heeft Moos periodes van honger gekend in zijn leven. Als uitgeprocedeerd asielzoeker leefde hij op straat en was hij gedwongen om uit vuilnisbakken te eten. “Dat ik nu eten mag uitdelen is toch het mooiste wat er is?” zegt hij daar zelf over. “Ik doe veel dingen voor anderen die ik zelf niet heb gehad.” Zo kookt hij ook voor bewoners in zijn buurt. “Ik zie dat die mensen blij zijn dat ze niet alleen hoeven te eten. Ik weet zelf maar al te goed hoe eenzaam dat voelt.” En ook voor de kinderen uit zijn buurt doet hij van alles. Zijn eigen kinderen heeft hij tot zijn grote verdriet al 28 jaar niet kunnen zien. “Vrijwilligers krijgen geen geld want ze zijn onbetaalbaar wordt dan gezegd. Maar omdat ik geen baan heb, kan ik mijn kinderen niet hierheen laten komen. Daarom stort ik mij nu op 250 kinderen waar ik iets voor kan betekenen.”

Bijzondere docent
Toen Moos stopte bij Aafje benaderde Peggy hem om te komen helpen bij Schilder je mee? En na verloop van tijd nodigde Peggy hem ook uit om mee te schilderen. “Ik had helemaal geen ervaring,” vertelt Moos. “Eigenlijk neem ik nooit tijd voor mezelf. Ik ben altijd bezig voor anderen.” Inmiddels vindt hij het schilderen heel fijn. “Het voelt als een meditatie. Ik zit heel geconcentreerd te werken. Mart is een bijzondere docent. Het contact voelt diep. Hij zorgt ervoor dat wij allemaal zitten te genieten. Peggy en Mart brengen mooie projecten tot stand. En die foto die Peggy (die ook documentair portretfotograaf is) van mij heeft gemaakt is ook prachtig! Ik ben trots op wat ik aan het schilderen ben. Ik had van tevoren nooit gedacht dat ik dit zou kunnen. Ik krijg er ook veel complimenten over.”

Moos heeft inmiddels het Nederlands staatsburgerschap gekregen. Hij voelt zich hier helemaal thuis. “Je bent gelukkig als je je aan een andere cultuur kunt aanpassen,” zegt hij daarover. “Dat voelt niet als iets opgeven. Als ik de Koning mag ontmoeten zou ik zeggen dat het ondanks alles een mooie wereld is. Ik hou van het leven en dat wil ik graag delen!”