Muziek brengt mensen samen in de noodopvang

“Iedereen die hier woont, heeft veel meegemaakt. We hebben last van stress en frustratie. Op deze avonden komt iedereen samen en kunnen we ons uiten. Ik voel hier de energie weer stromen.” Aan het woord is Suhaib Al Madi. Hij is Palestijns, gevlucht uit Syrië en bewoner van De Statendam, noodopvang voor mannelijke vluchtelingen. Een paar jaar geleden was hij nog student Techniek. Nu bestaat zijn leven vooral uit wachten op de volgende stap in zijn asielprocedure. De muziekavonden op De Statendam zijn een lichtpuntje in zijn weken.

Samenwerking

De avonden worden georganiseerd door Stichting Mano in samenwerking met SKVR. Met allerlei activiteiten zorgt Mano ervoor dat de mensen die in de noodopvang op de verschillende boten in Rotterdam verblijven, zinvolle dagbesteding en voldoende afleiding hebben. En dat ze de kans krijgen zich voor te bereiden op hun leven in Nederland en/of Rotterdam. Vanuit SKVR is docente en artiest Megan Davis degene die de avonden begeleidt. Met haar internationale achtergrond en muziekkennis kan ze goed aansluiten op de behoeftes van de bewoners. Het is extra handig dat ze ook Turks spreekt, want veel bewoners hebben tijdelijk in Turkije gewoond of komen er vandaan. “Iedereen brengt hier muziek uit de eigen cultuur. Sommige dingen herken ik en daar kan ik dan lekker in mee, maar ik leer ook weer nieuwe dingen.” Megan wordt bijgestaan door vrijwilliger en gitaardocent Farah Jorjos, die ooit zelf op de boot woonde, maar inmiddels een permanente verblijfsstatus en een eigen huis in Hoogvliet heeft. “Plezier staat bij mij voorop in muziek," vertelt hij, “en ik kan me altijd blijven ontwikkelen.”

Ontmoeting

Vanuit Stichting Mano is Gijs Griffioen verantwoordelijk voor de begeleiding. “Megan en ik maken veel contact met de mensen die hier wonen om ze te enthousiasmeren om mee te doen. Er wonen hier zo’n 170 mensen. Sommigen ontmoeten elkaar voor het eerst op deze avonden. Er heerst altijd een bijzondere sfeer tijdens de muziekavonden. Ik zie dat mensen makkelijker verhalen delen met elkaar. Ze voelen zich op hun gemak omdat hier een veilige sfeer heerst.” Die veilige sfeer zorgt er ook voor dat Abdul Akim Kamara uit Sierra Leone, die verlegen is en geen ervaring had met muziek, hier durft te zingen. Hij heeft gekozen voor John Legend. “Ik ben altijd al georiënteerd geweest op westerse muziek. Hier ontdekte ik dat ik een talent heb.”

Muziekstijlen

Suhaib heeft een keyboard op zijn kamer. Dat is een groot voorrecht, want instrumenten zijn schaars. “Ik oefen veel. Daar wordt mijn hoofd ook wat rustiger van. Op de muziekavonden kom ik vooral om te luisteren. Ik ontdek veel nieuwe muziekstijlen. Vooral Eritrese muziek is echt waanzinnig. Maar ook over Syrische muziek heb ik hier meer geleerd dan ik van huis uit heb meegekregen.”

Op de avond passeren Koerdische liederen, Saoedi-Arabische voordrachten, Eritrese Krar, gospel. “Bij de zanglessen zingen we liedjes uit elkaars landen om een band met elkaar op te bouwen,” vertelt Megan. “Daarnaast zingen we ook in het Nederlands om een muzikale connectie met Nederland te maken. Dit is een leuke en ‘veilige’ manier om een taal te leren. We kunnen oefenen met de hele groep en als je een foutje maakt dan geeft dat niets.”
Maar bij het dansen gaat het pas echt los. “Als we dansen zijn we helemaal samen,” vertelt Suhaib. Maar als even later Mohammed Ebsh de Bouzouk pakt is iedereen stil en in eigen gedachten verzonken. Als ergens voelbaar wordt wat de verbindende kracht van muziek is, dan is dat hier.

Interview door: Janine Kratzenberg