Cultuurcoach Viviane Strik
In het media-atelier werkte ze met foto, video en robotica, bedacht ze samen met de kinderen webpagina’s en games en maakte ze hen wegwijs in de digitale wereld met als uitgangspunt de vraag: Hoe creëer ik zelf in plaats van alleen maar te consumeren? Waar mogelijk sloot ze met haar lessen aan bij de thema’s die op school behandeld werden. Sinds Viviane is gestart als cultuurcoach, kan ze denken vanuit een breder kader. Dat maakt het mogelijk om - meer dan ze al deed - maatwerk te leveren, bijvoorbeeld door in te spelen op de actualiteit.
Vorig jaar viel het me op dat er veel zwerfafval rondom de school lag en dat de kinderen laconiek omgaan met de buitenruimte. Dat plantte het zaadje voor het project dat ik heb ontwikkeld.De IT-Campus Rotterdam had het Triko Project rondom ‘slimme vuilnisbakken’ lopen met studenten van o.a. het Albeda College. Ik vroeg me af wat zoiets zou kunnen opleveren op de Oscar Romero en ben aangeschoven bij een brainstormsessie om me te laten inspireren.
Vervolgens heb ik het probleem van het zwerfafval bij de kinderen neergelegd.
‘De straat is van niemand,’ zeiden ze aanvankelijk. ‘Daar kijk je niet naar om.’ Er was nauwelijks betrokkenheid bij de wijk. Toch begon na een pittige discussie het idee ook bij hen te leven dat we als gemeenschap verantwoordelijk zijn voor de buitenruimte. Ze kwamen met het concept van een puntensysteem. Wanneer je bijvoorbeeld een leeg colablikje in de prullenbak gooit, krijg je een punt. Bij twee blikjes twee punten. Degene met de meeste punten wint een prijs. Opruimen moet beloond worden, vonden ze.
Daarna heb ik met de kinderen van groep 6 afval van straat gehaald. Mooi om te zien hoe ze aanvankelijk heel vies waren van alles wat ze opraapten, maar hoe dat gaandeweg verdween. Ieder leeg blikje heeft een verhaal. Misschien heeft mijn nichtje dit wel op straat gegooid, of mijn buurjongen. Misschien was ik het zelf. Is het dan nog steeds zo vies?
Van het afval dat ze hadden verzameld hebben ze een stilleven gemaakt, daar ging verf overheen, toen hebben ze de restvormen gefotografeerd en vervolgens hebben ze daar een poster van gemaakt.
Naast het maken van de affiches hebben de kinderen met microbits oplossingen voor het afvalprobleem bedacht. Een microbit is een minirobotcomputertje ontwikkeld door de BBC dat momenteel op de hele wereld gebruikt wordt en waarmee je op eenvoudige wijze kunt leren programmeren. Ideaal om de kinderen zelf mee aan het werk te zetten.
Maatwerk is denk ik het centrale woord voor onze rol als cultuurcoach. Inspelen op wie je voor je hebt, wat de situatie is en waar de behoefte ligt. Ik hoop de ogen van de kinderen te openen. Ik wil ze laten kijken, laten meedenken, laten meedoen! Hen laten voelen dat ze invloed kunnen uitoefenen, dat ze onderdeel zijn van de gemeenschap. Het project rondom afval is daar een goed voorbeeld van. De buitenruimte is van ons allemaal. Daar zijn we samen verantwoordelijk voor. Uiteindelijk zagen ook de kinderen dat.