Cultuurcoach Eva van Boxtel

Aanvankelijk omdat haar agenda door Covid-19 beangstigend leeg was, maar inmiddels vindt ze het zo fijn om onderdeel te zijn van een team en dagelijks met de kinderen te werken dat ze heeft besloten zich te laten omscholen. Binnenkort start ze een verkorte opleiding op de PABO.
Ondanks haar theaterachtergrond is Eva niet gebonden aan haar eigen discipline. Zo is ze de afgelopen tijd bijvoorbeeld bezig geweest met eten uit verschillende culturen. Voor de kerstvakantie hebben de kinderen pannenkoeken gebakken in een echte keuken en konden ze proeven wat het verschil is tussen een Nederlandse, een Turkse en een Marokkaanse pannenkoek. Ook is ze veel bezig geweest met beeldende vorming.

Op het Open Atelierweekend in Delfshaven zag ik het werk van Tim Braakman (artiestennaam Tim Sake). Hij is grafisch ontwerper en letterkunstenaar. Wat hij maakte was zo gaaf! We zijn direct met elkaar in gesprek gegaan en hebben samen een workshop uit de grond gestampt. Tim liet filmpjes zien over hoe hij iets op een muur schildert. Eerst maakt hij een schets met water, vervolgens gaat hij daar met een kwast langs. Ook had hij een speciaal soort papier bij zich dat zwart opdroogt wanneer je er met water op schildert. De kinderen waren verbijsterd. ‘Dat is magie, juf!’ Zijn workshop viel zo in de smaak dat we een leerlijn gaan maken waarbij de kinderen ieder jaar een workshop krijgen.

De Valentijnschool wil graag investeren in het contact met de wijk. Ze staan eigenlijk overal voor open. Als cultuurcoach geeft me dat enorm veel vrijheid. Dat is leuk, maar soms ook lastig, want alles is mogelijk! Tegelijkertijd zijn de tijd en middelen die je hebt natuurlijk beperkt. Ik deed bijvoorbeeld een project met graffiti artist Danny Rumble, die de kinderen een rondleiding door Delfshaven gaf, waar veel van zijn werk te zien is. Over ieder kunstwerk vertelde hij iets en daarna konden de kinderen vragen stellen. ‘Hoeveel spuitbussen heeft u nodig, meneer?’ ‘Hoeveel kost zo’n spuitbus?’ We eindigden in de school, bij een schildering op een rolluik onder aan de trap dat de kinderen dagelijks zien als ze de school binnenkomen. Verbaasd keken ze elkaar aan. ‘Dit lijkt wel…’ ‘Hé, maar dat kan toch niet?’ ‘Meneer, is dit werk óók van u?’ Mooi om dat kwartje te zien vallen!

Volgend jaar komt hij weer een workshop geven. Misschien zelfs samen met Tim! Het liefst denken we natuurlijk groot, maar ja, vind maar eens een muur waar je met tweehonderd kinderen graffiti op mag spuiten…